Starożytne Ateny przeszły szereg rządów i reform, zanim stały się znanym demokratycznym miastem-państwem, które uosabiało ideały i kulturę starożytnej Grecji. W okresie archaicznym, trwającym od 8000 do 1000 roku p.n.e., Ateny były miastem-państwem rządzonym przez króla zwanego bazyleusem. Ze względu na położenie geograficzne Aten w pięknym porcie otoczonym bogatymi rolniczo ziemiami, miasto było w stanie oprzeć się inwazji oraz utrzymać i rozszerzyć swoje wpływy. Wraz z rozwojem handlu i wpływów Aten, władza króla malała. Areopag, rada ateńskich szlachciców, powoli uzurpowała sobie władzę króla. Rada, zwana Areopagiem od nazwy wzgórza, na którym się spotkali, była pełna szlachciców, którzy zdobyli bogactwo i wpływy dzięki kontrolowaniu miejskich targów wina i oliwy z oliwek. Dzięki rosnącemu bogactwu byli w stanie wywierać większy wpływ na Ateny i króla.
Z biegiem czasu Ateny stały się de facto oligarchią, składającą się z Areopagu i dziewięciu wybranych władców, zwanych archontami, którzy zostali wybrani przez Areopag. Archonci zajmowali się wszystkimi sprawami państwowymi, ale zawsze musieli uzyskać zgodę na swoje decyzje i działania z Areopagu. Pod koniec kadencji archonci zostawali członkami Areopagu.
Ponieważ rządy były kontrolowane przez bogatych, ateński rząd bezskutecznie zajął się kwestiami, z którymi borykali się zwykli ludzie. Ponieważ członkowie Areopagu zdominowali produkcję oliwy z oliwek i wina, zwykli rolnicy nie byli w stanie przebić się na te rynki. Ostatecznie ceny pszenicy spadły, gdy Ateny zaczęły kupować tańszą pszenicą, pozostawiając ateńskich rolników w długach i często w częściowej niewoli.
Gdy państwo-miasto było gotowe do reform, prominentni Ateńczycy i członkowie Areopagu zgodzili się na powołanie dyktatora w celu zreformowania rządu i gospodarki. Razem wybrali Solona, wybitnego ateńskiego prawodawcę, poetę i byłego archonta. Solon anulował zaległe długi, uwolnił wielu Ateńczyków z niewoli, zakazał pożyczek dla niewolników i promował produkcję wina i oliwek przez zwykłych rolników.
W konstytucji, którą stworzył, Solon ustanowił czteropoziomową strukturę klasową. Dwa najwyższe szczeble, oparte na zamożności, mogły służyć na Areopagu, podczas gdy trzecia klasa mogła służyć w elekcyjnej radzie 400 obywateli. Rada ta musiała kontrolować Areopag. Najniższej klasie pozwolono zbierać się i wybierać niektórych lokalnych przywódców. Zreformowano sądy i wprowadzono proces przed ławą przysięgłych. Gdy tylko konstytucja została sfinalizowana, Solon oddał kontrolę nad rządem z powrotem na Areopag.
Chociaż większość Ateńczyków pochwaliła jego rządowe reformy, Solonowi nie udało się poprawić gospodarki. Generał wojskowy Pizystrat przejął kontrolę i zaczął reformować nie tylko gospodarkę, ale także religię i kulturę. Popierał konstytucję Solona. Po jego śmierci syn Pizystrata, Hippiasz, nie był w stanie utrzymać kontroli, a ateński władca został obalony przez Spartę, której rząd umieścił swoich zwolenników na ateńskich stanowiskach. Spartanie wybrali Isagorasa, aby poprowadzili Ateny, ale on zaczął pozbawiać praw wyborczych zbyt wielu Ateńczyków, co doprowadziło do buntu.
Wśród ateńczyków popularnym politykiem był Klejstenesa, Isagoras ni mógł opierać się jego opozycji i został ostatecznie zmuszony do ucieczki. Klejstenes zreformował rząd, umożliwiając wszystkim obywatelom płci męskiej udział i głosowanie na radzie złożonej z wybranych obywateli płci męskiej w wieku powyżej 30 lat. Aby zapewnić kontrolę ambitnych Ateńczyków, Radzie pozwolono „wykluczać” obywateli większością głosów, wydalając ich z Aten na co najmniej 10 lat. Dzięki tym reformom Klejstenes skutecznie zaaranżował przejście Aten do demokracji.