Od pierwszego tysiąclecia p.n.e. religie rozprzestrzeniły się na ogromnych obszarach. Hinduizm i buddyzm dotarły do Azji Południowo-Wschodniej, podczas gdy na Bliskim Wschodzie rosły wpływy judaizmu, a następnie chrześcijaństwa i islamu. W VII wieku hinduizm i buddyzm były w odwrocie, a chrześcijaństwo i islam zapuściły korzenie w imperiach rzymskich i perskich Sasanidów.
Hinduizm
W VI wieku p.n.e. starożytna religia Indii skupiała się na trzech głównych bogach: Brahma, stwórca; Wisznu, obrońca; i Śiwa, niszczyciel. Około 500 p.n.e. główną formą kultu był braminizm i mniej więcej w tym czasie powstały wielkie eposy, takie jak Mahabharata i Ramajana. Wierzenia hinduskie rozprzestrzeniły się aż do Jawy (gdzie w IX wieku n.e. dały początek kompleksowi świątynnemu w Prambanan).
Buddyzm
Siddhartha Gautama, królewski książę urodzony w północno-wschodnich Indiach około 563 roku p.n.e., odwrócił się od swojego bogactwa, aby rozwinąć buddyzm. Promując ascetyczny styl życia i zbiór wartości moralnych zamiast wiary w boga, Gautama (Budda) nauczał, że jedynym sposobem na ucieczkę z samsary, cyklu śmierci i odrodzenia, jest osiągnięcie moralnej doskonałości. Początkowo znajdując wielkie sukcesy za panowania mauryjskiego władcy Aśoki w II wieku p.n.e., buddyzm prawie wyginął w Indiach, ale rozprzestrzenił się na Chiny i Japonię, gdzie zadomowił się od VII wieku.
Religie monoteistyczne
Judaizm, pierwsza szeroko rozpowszechniona religia monoteistyczna, wyewoluowała ze starszej, rytualnej formy przypisywanej Mojżeszowi. W czasach imperium rzymskiego społeczności żydowskie rozproszyły się po całym basenie Morza Śródziemnego. Pomimo surowych prześladowań judaizm nigdy nie stracił statusu religii światowej. Chrześcijaństwo powstało jako pochodna judaizmu w I wieku n.e., ale potem stało się odrębną wiarą skupioną na wierze, że Jezus, Syn Boży, umarł aby odpokutować za ludzkie grzechy. Przetrwało fale represji, zwłaszcza za panowania rzymskiego cesarza Domicjana pod koniec I wieku i Dioklecjana na początku IV wieku. Jednak gdy cesarz Konstantyn (panował w latach 306-337 p.n.e.) wydał dekret o jego tolerancji w 313 roku, stało się oficjalną religią imperium i rozprzestrzeniło się po całym świecie rzymskim, docierając do Niemiec, Rusi i Skandynawii do X wieku.
Ostatnią główną religią monoteistyczną, jaka się pojawiła, był islam w Arabii w VII wieku, rozpowszechniony przez proroka Mahometa. Jego zwolennicy ogłosili, że otrzymał boskie objawienie zawarte w Koranie. Armie arabskie inspirowane islamem przetoczyły się przez Bliski Wschód i Afrykę Północną, docierając do Hiszpanii przed 711 r.