Biblia przedstawia „Barucha, syna Neryjasza” jako towarzysza i sekretarza Jeremiasza, słynnego proroka z czasów deportacji Judy do Babilonu (587 p.n.e.). Jego oddana służba dla Jeremiasza doprowadziła go do takiej samej hańby i trudności jak jego pana, chociaż najprawdopodobniej urodził się arystokratą i otrzymał dobre z wykształcenie. Skompilował dwa zwoje proroctw, jeden dla króla Judy, który zostaw spalony później, a drugi dla Jeremiasza. Ten ostatni zwój może być rdzeniem biblijnej księgi Jeremiasza. Rola Barucha jako pisarza Jeremiasza może być powodem, dla którego jest on cytowany jako autor w kilku kontynuacjach Księgi Jeremiasza. Kiedy Jeremiasz został zmuszony do ucieczki z Jerozolimy do Egiptu (582 p.n.e.) w następstwie inwazji babilońskiej, towarzyszył mu Baruch. Jest to ostatnie wspomniane miejsce pobytu Barucha w hebrajskiej Biblii, chociaż Jeremiasz w innym miejscu swojej książki pisze, że Baruch przeżyje ogólne zamieszanie, ale będzie żył życiem uchodźcy.
Według chrześcijańskiego biblisty Hieronima Baruch podzielił los Jeremiasza, który prawdopodobnie zmarł w Egipcie. Późniejsze źródła żydowskie z tym się nie zgadzają. Władze rabiniczne zakładają, że Baruch udał się do Babilonu. To tutaj znajduje się go deuterokanoniczna księga Barucha (akceptowana przez katolików i prawosławnych). Ta książka składa się z kilku odrębnych części i jest prawdopodobnie zbiorem pism mających na celu zachęcenie rozproszonego ludu Izraela w stuleciach po inwazji babilońskiej. Jeszcze późniejsza książka Syryjska Apokalipsa Barucha (której części są akceptowane przez syryjskich chrześcijan) pokazuje, że pisarz mówi, modli się i pisze głównie w okolicach Jerozolimy, tak jak Babilończycy są „u progu” podboju Jerozolimy .
W tym tekście Baruch przyćmiewa swojego pana. Nakazuje Jeremiaszowi odejść i zachęcić wygnańców w Babilonie. Później Baruch dominuje nad resztą książki swoimi wizjami, modlitwami i instrukcjami. Głównym celem służby Barucha w Jerozolimie jest szkolenie ocalałych starszych, ale coraz częściej zwraca się on do szerszej publiczności, najpierw do pozostałych mieszkańców miasta, a następnie do ludzi rozproszonych w diasporze. Do tej drugiej grupy zwraca się listem kończącym książkę.
Tradycja Barucha przetrwała poza żydowską tradycją rabiniczną. Fałszywe książki (części książek) przypisywane Baruchowi pojawiły się w wielu językach. Inne imiona Barucha w języku hebrajskim to Berechiah i Barachel. Jego imię zostało znalezione na odcisku glinianej pieczęci, czyli bulli: „[należąca] do Berechiaha, syna Neriasza, skryby”, stosunkowo rzadkie odniesienie do osoby biblijnej ze współczesnego źródła pozabiblijnego.