Wiele starożytnych kultur było zafascynowanych ruchem ciał niebieskich, ponieważ ludzie myśleli, że mają wpływ na ziemskie wydarzenia. Starożytni uważnie obserwowali rytmy astralne i obliczali, jak pory roku pasują do tego harmonogramu. Sumer, jedno z najwcześniejszych miast Mezopotamii, pozostawiło po sobie pierwszy kalendarz (354 dni) do 2700 roku p.n.e.
W roku 1400 p.n.e. Chiny opracowały system kalendarza bardzo podobny do współczesnego. W Ameryce Środkowej Majowie opracowali niezwykle dokładny kalendarz, który mógł przewidywać zaćmienia i koniunkcje planet, odzwierciedlające współczesny sposób obliczania lat, oparty na powszechnie akceptowanym wydarzeniu. Dionizjusz Mały (Dionizy Exiguus), chrześcijanin, wynalazł obecny system datowania w VI wieku n.e.
Kucie metalu
Wytapianie miedzi rozpoczęło się w Katal Huyuk(Çatalhöyük) (być może najwcześniejszym wykopanym mieście, znalezionym we współczesnej Turcji) przed epoką brązu. Jednak mieszkańcy północnej Tajlandii jako pierwsi wytwarzali brąz (stop cyny i miedzi) około 4000 roku p.n.e. Pierwsza odlewnia brązu w Chinach powstała około 2200 roku p.n.e. Rzemieślnicy Hetytów w zachodniej Azji do 1200 roku p.n.e. udoskonalili produkcję żelaza do produkcji swojej broni; hutnictwo było znane także w Afryce Środkowej. Epoka żelaza dotarła do Chin około 500 roku p.n.e. Będąc tańszym w produkcji niż brąz, żelazo szybko znalazło szerokie zastosowanie w wojnach i rolnictwie. Chińczycy zaczęli odlewać żelazo setki lat wcześniej niż Europejczycy. Naukowcy niedawno odkryli chińską klamrę do paska wykonaną z aluminium, pokazując, że zaczęli udoskonalać ten metal około 1500 lat przed Europejczykami. W Andach około 200 roku p.n.e. rozwinęło się hutnictwo złota, które było wykorzystywane głównie do produkcji biżuterii. Po roku 600 n.e. kultury zachodniej półkuli również zaczęły wytapiać srebro i miedź, ale nigdy nie przetwarzały żelaza ani brązu. Guma została po raz pierwszy znaleziona w kulturze Chavin w Andach około 1100 roku p.n.e.
Narzędzia naukowe
Ludy Bliskiego Wschodu jako pierwsze rozwinęły pisarstwo. Użyli papirusu, skór zwierzęcych i glinianych tabliczek. Najwcześniejszy zachowany zapis w Chinach, który został znaleziony, był nacięty na kościach zwierząt i skorupach żółwi i odlany w brązowych naczyniach. Chińczycy wynaleźli papier na początku naszej ery, znacznie tańszy nośnik niż jedwab i mniej uciążliwy niż gliniane tabliczki czy metal.
Cywilizacje zachodnie wniosły duży wkład w spekulatywne dyscypliny matematyki i nauk ścisłych. Liczydło zostało wynalezione na Bliskim Wschodzie około 3000 roku p.n.e., co świadczy o fascynacji liczbami, matematyką i naukami ścisłymi. Znani naukowcy to Pitagoras (500 p.n.e.), który oprócz poznania przydatnych rzeczy związanych z trójkątami, opracował zarówno naukowe, jak i ekscentryczne teorie na temat fizycznego wszechświata. Euclides (300 p.n.e.) jest do dziś badany ze względu na jego wnikliwość w geometrię, a jego teoria przyniosła korzyści innemu greckiemu matematykowi, Arystarchowi, który obliczył odległość między Słońcem a Księżycem ok. 280 p.n.e. Archimedes z kolei odkrył liczbę Pi i wynalazł takie proste maszyny jak dźwignia i koło pasowe. Greccy astronomowie dokonali również obserwacji i dedukcji, które nie miały sobie równych aż do Galileusza w okresie europejskiego renesansu.
Chińscy matematycy jako pierwsi zastosowali wzory wykładnicze i notację naukową (200 p.n.e.) i wykorzystali kilka innych innowacji: kompas magnetyczny (1 n.e.), „liczby ujemne” (100 n.e.) oraz równoleżniki północ-południe i wschód-zachód na mapach ( 265 n.e.).
Przemysł i medycyna
Dwie cywilizacje wykorzystały koło w swoim rozwoju. Byli to Sumer (ok. 3000 p.n.e.) i dynastia Shang w Chinach (ok. 1700 p.n.e.). Jednym z praktycznych zastosowań koła jest taczka, wynaleziona przez Chińczyków w I wieku n.e. Inne „koła” przynoszące wielkie korzyści, ale niezwiązane z transportem, to koło garncarskie, znalezione w Mezopotamii już w 3500 roku p.n.e. oraz koło wodne, technologia hydrologii wynaleziona około 500 roku p.n.e. Koło nie było używane w transporcie na półkuli zachodniej.
Egipcjanie byli najwcześniejszymi szklarzami (ok. 1500 roku p.n.e.), ale do 100 roku p.n.e. Syria stała się głównym eksporterem wysokiej jakości wyrobów szklanych. Przy produkcji sukna Chińczycy jako pierwsi udomowili jedwabnika i uprawiali morwy w okresie neolitu. Technologia tkania jedwabiu rozprzestrzeniła się następnie w innych miejscach i do 550 roku n.e. dotarła do Cesarstwa Bizantyjskiego. Bawełna była tkana i sprzedawana w dolinie Indusu około 2500 roku p.n.e. Chociaż uprawa i przędzenie bawełny zostało przyjęte przez inne kultury, indyjskie tkaniny pozostają najbardziej znane przez cały ten okres.
Chińczycy mają długą i czcigodną historię homeopatii i naturalnych środków leczniczych. Akupunktura rozpoczęła się w Chinach (2500 p.n.e.). Wiadomo, że mieszkańcy Mezoameryki zdobyli rozległą wiedzę na temat leczniczych zastosowań roślin. Kronikarze w Nowym Świecie wymieniali około 1200 roślin leczniczych. Grecki świat jest dobrze znany z opublikowanych i naśladowanych lekarzy, a także z lekarstw na dolegliwości. Słynny grecki lekarz Hipokrates napisał Corpus Hippocraticum (400 p.n.e.), podręcznik dla lekarzy. Wśród innych znanych greckich lekarzy znalazł się Erasistratus z Chios, który wyjaśnił zastawki serca (250 n.e.) i Galen (III wiek n.e.), którego pisma medyczne zawierały porady na leczenia różnych chorób.