Warna to jedna z czterech głównych warstw społecznych w starożytnych Indiach (i we współczesnych Indiach też). Kasta – to słowo pochodzi a angielskiego, w Indiach używany jest termin dźati. „Kasta” to, powiedzmy, grupa społeczna w obrębie warny. Ponieważ istniały pewne różnice w statusie majątkowym, w funkcji pełnionej przez przedstawicieli określonej warny, czy też w umiejętnościach zawodowych, to właśnie te różnice spowodowały rozwarstwienie już w środku warn.
Rigweda, najświętszy tekst hinduizmu, wspomina o wielu zawodach i dzieli ludność aryjską na szerokie kategorie. Wczesne społeczeństwo aryjskie miało już podziały klasowe. W Indiach stratyfikacja klas stała się bardziej sztywna ze względu na różnice w kolorze skóry między indoeuropejskimi Aryjczykami i rdzennymi ludami. Stąd użycie słowa warna, które pierwotnie oznaczało „pokrycie”, związane z kolorem skóry w celu zróżnicowania statusu różnych kategorii ludzi. Warny:
1. Bramini: kapłani, nauczyciele i intelektualiści, którzy przewodniczyli ceremoniom religijnym, studiowali i przekazywali wiedzę religijną.
2. Kszatrijowie: wojownicy, książęta i przywódcy polityczni, ludzie, którzy stali na czele inwazji i osadnictwa w północnych Indiach oraz rządzili krajem.
3. Wajśjowie: właściciele ziemscy, rzemieślnicy i wszyscy wolni ludzie z aryjskiego społeczeństwa.
4. Śudrowie, czyli rdzenni mieszkańcy, którzy byli ciemnoskórzy i zostali poddanymi i sługami.
Idea warny została głęboko zakorzeniona w społeczeństwie aryjskim, a później hinduskim. Kiedy aryjskie koncepcje religijne rozprzestrzeniły się później na południowe Indie Drawidów, wprowadzono tam również ostre rozróżnienia między trzema wyższymi (lub aryjskimi) kastami i śudrami.
Trzy wysokie lub aryjskie kasty zostały nazwane „podwójnie narodzonymi” z powodu ceremonii świętej nici lub narodzin religijnych, gdy osiągnęli wiek męski, co dało im dostęp do wedyjskiej tradycji i rytuałów. Śudrowie mieli niski status i zostali wykluczeni z niektórych obrzędów religijnych.
Rigweda nie wspomniała o „nietykalnych” jako o grupie ludzi. Jednak wcześni Aryjczycy byli głęboko zaniepokojeni rytualnym zanieczyszczeniem, co prawdopodobnie i było przyczyną pojawienie się „nietykalnych”. Nietykalni wykonywali „nieczyste” zadania, takie jak zajmowanie się zwłokami martwych zwierząt, garbowanie oraz zamiatanie brudu i popiołu z terenów kremacji.
Po późnym okresie wedycznym Indianie zdefiniowali kastę znacznie węziej. Każda osoba została zdefiniowana jako należąca do endogamicznych grup spokrewnionych ze względu na urodzenie (małżeństwo jest prawowite tylko dla członków grupy), komensalność (żywność może być otrzymywana tylko między członkami tej samej grupy) i wyłączność rzemieślniczą (rzemiosło lub zawód można tylko odziedziczyć; nikt nie może podjąć innego zawodu).