Cyklady, ze względu na swoje centralne położenie handlowe we wschodniej części Morza Śródziemnego, mają bogatą i długą historię. Są częścią ogromnej liczby wysp tworzących grecki archipelag na Morzu Egejskim. Nazwa ta była pierwotnie używana do określenia wysp, które tworzyły krąg wokół świętej wyspy Delos.
Cyklady składają się z około 220 wysp, z których główne to Amorgos, Anafi, Andros, Antiparos, Delos, Ios, Kea, Kimolos, Kyntos, Milos, Mykonos, Naxos, Paros, Pholegandros, Serifos, Sifnos, Sikinos, Siros, Tmos i Santorini. Podczas gdy starożytny handel morski sprawiał, że region był ważny pod względem strategicznym i geograficznym, niezawodna baza rolnicza umożliwiła życie na archipelagu Cyklad. Cyklady mogły być jednym z najwcześniejszych miejsc kultu Bogini Matki, który rozprzestrzenił się we wschodnim i zachodnim regionie Morza Śródziemnego.
Kiedy kultura minojska kwitła na wyspach od około 3000 do 1450 p.n.e., freski na ścianach pałacu, wykopane przez brytyjskiego archeologa Arthura Evansa, przedstawiały boginię z nagimi piersiami i wężami. Węże występowały w wielu kultach Bogini Matki w starożytności i miały swój odpowiednik w historii Ewy i węża w Ogrodzie Eden w Starym Testamencie. Osadnictwo Cyklad było sporadyczne. Pierwszymi osadnikami byli najprawdopodobniej Fenicjanie, a około 1000 r. p.n.e. wyspa była zamieszkana przez Jonów. W przypadku Syros starożytne ruiny, statuetki i szkielety wskazują, że wyspa została zasiedlona w epoce brązu.
Samo rozproszenie wysp sprawiło, że żegluga stała się niezbędną częścią przetrwania, ponieważ wyspiarze dowiedzieli się, że mogą zyskać, handlując z innymi wyspami archipelagu lub je najeżdżając. To właśnie w tych wczesnych łodziach można znaleźć początki wiosłowych galer, które były cechą wojen na Morzu Śródziemnym przynajmniej do XVIII wieku, kiedy to Rycerze Maltańscy używali ogromnych galer w swoich wojnach z piratami berberyjskimi. Statki cykladzkie były prototypami, za pomocą których starożytna Grecja zakładała swoje kolonie, począwszy od VI wieku p.n.e., i dzięki którym Rzym stał się władcą Morza Śródziemnego.
Historia cywilizacji europejskiej zaczyna się na Krecie od cywilizacji, która prawdopodobnie myślała o sobie jako o Azji (w rzeczywistości Kreta jest bliżej Azji niż Europy). Tak więc Cyklady i kreteńska cywilizacja minojska dostarczyły pierwszego znanego połączenia kultury zachodniej i azjatyckiej. Wraz z pojawieniem się Aleksandra Wielkiego około 320 p.n.e., stała się ona wielką cywilizacją hellenistyczną, którą armie Aleksandra przeniosły aż do granic Indii.