Grecki okres klasyczny (500-323 p.n.e.) wywarł ogromny wpływ na kulturę Zachodu w zakresie sztuki, literatury, filozofii i architektury. Okres ten miał miejsce między okresem archaicznym (800-500 p.n.e.) a hellenistycznym (323-31 p.n.e.). Pojawiło się wówczas wielu wybitnych filozofów i pisarzy, takich jak Arystoteles, Eurypides czy Sofokles.
Grecja była zbiorem miast-państw z różnymi formami rządów. Okres klasyczny zaznaczył wkład demokracji w cywilizację zachodnią, której korzenie sięgają miasta-państwa Ateny. To arystokrata Klejstenes przywiózł idee demokracji do Aten w 510 p.n.e. Słowo demokracja pochodzi od greckiego słowa demos, oznaczającego „panowanie ludu”. Celem Klejstenesa było zdobycie większej władzy dla Greków w Atenach, poprzez przyznanie ludziom prawa do głosowania. Demokracja dla Greków oznaczała, że większość głosów zebranych na zgromadzeniu (co było obowiązkiem każdego mężczyzny, gdy był wybrany losowo), decydowała o sprawie. Mężczyźni, którzy nie uczestniczyli w wymaganym zgromadzeniu, nie byli już uważani za obywateli, a ich prawa obywatelskie zostały odebrane.
W okresie klasycznym również dochodziło do konfliktów politycznych. Złoty wiek w okresie klasycznym oznaczał czas, kiedy Ateny były silne. W tym czasie Grecy prowadzili wojnę z Persami, którzy stanowili wielkie zagrożenie ze względu na ich rosnącą siłę militarną, bogactwo i wielkość. Wojna wybuchła w 479 roku p.n.e. podczas perskich inwazji, w czasie których Grecy zniszczyli Persów. Chociaż Sparta i Ateny połączyły siły w podboju Persów, wrogość między dwoma miastami-państwami wzrosła i ostatecznie przerodziła się w wojnę przeciwko sobie, znaną jako wojna peloponeska (431-404 p.n.e.). Koniec wojny peloponeskiej oznaczał koniec złotego wieku z powodu zwycięstwa Spartan nad Ateńczykami.
Literatura
Literatura grecka okresu klasycznego zrodziła dramat i jego gatunki. Trzej dramatopisarze tragedii to Eurypides (484-406 p.n.e.), Ajschylos (525-456 p.n.e.) i Sofokles (496-406 p.n.e.). Eurypides był znany z takich sztuk, jak Hipolit (428 p.n.e.) i Medea (431 p.n.e.), a także ze swoich prac nad Nową komedią, na przykład w Alkestis, przenosił swoje realistyczne poglądy do dramatu. Ajschylos, wielki poeta i dramaturg, wprowadził na scenę drugiego aktora. Ajschylos jest znany z wielu tragedii, takich jak Suplementanci (490 p.n.e.), Agamemnon (458 p.n.e.) i Prometeusz w okowach (456 p.n.e.). Sofokles był także popularnym i utalentowanym tragikiem, który swoje sztuki wystawiał na Festiwalu Dionizosa. Sofokles był znany z pisania tragedii, takich jak jego tebańskie sztuki: Antygona (441 p.n.e.), Król Edyp (425 p.n.e.) i Edyp w Kolonie (401 p.n.e.), a także Elektra (ok. 410 p.n.e.) i Ajas (ok. 440 p.n.e.). Sofokles jest jednym z pierwszych dramatopisarzy, którzy wprowadzili na scenę trzeciego aktora.
Filozofia
Filozofia została zapoczątkowana w okresie klasycznym, ponieważ klasyczni Grecy zaczęli zdawać sobie sprawę ze znaczenia racjonalnego myślenia i że wydarzenia życiowe odbywały się w inny sposób niż nadprzyrodzony. Trzej główni filozofowie tego okresu to Sokrates (470-399 p.n.e.), Platon (427-347 p.n.e.) i Arystoteles (384-322 p.n.e.). Sokrates uczył Platona, jednego ze swoich najlepszych uczniów, swoich poglądów na świat. Platon został następnie filozofem, a jego najlepszym uczniem był Arystoteles. Arystoteles, który opracował metodę naukową, kontynuował edukację Aleksandra Wielkiego. Duża część zachodniej filozofii została zbudowana na ideach tych wielkich myślicieli.
Rzeźba
Rzeźba w okresie klasycznym stała się bardziej realistyczna. Postać ludzka dzięki rzeźbie stała się bardziej precyzyjna i trójwymiarowa, podkreślając ideały greckiego realizmu. Fidiasz i Poliklet byli dwoma najbardziej popularnymi rzeźbiarzami w tym czasie. Fidiasz (490-430 p.n.e.) stworzył posągi Ateny i rzeźby w Partenonie, a także posąg Zeusa w Olimpii. Poliklet, popularny na początku V wieku p.n.e., wyrzeźbił słynny posąg Hery oraz Doryforos, dzierżącego włócznię. Arcydzieła tamtych czasów charakteryzowały użycie przez Greków hebanu, marmuru, brązu, kości słoniowej i złota.
Architektura
Architektura stała się również bardziej wyrazista i miała cechy charakterystyczne tylko dla Grecji. W tym okresie powstały trzy typy kolumn, co zademonstrował Partenon w Atenach: doryckie, jońskie i korynckie. Te cechy architektoniczne zostały nazwane na cześć miast, w których powstały. Dorycka to najprostsza kolumna bez ozdób na szczycie. Jońska miała nieco bardziej wyszukane dekoracje na górze i na dole każdej kolumny. Kolumny korynckie były ostentacyjne i bardzo ozdobne.
Okres klasyczny zakończył się wraz z początkiem podbojów syna Filipa II Aleksandra Wielkiego (353-323 p.n.e.) i podbojem imperium perskiego. Doprowadziło to do rozwoju kultury hellenistycznej, która łączyła kultury Grecji, Indii, Persji i Egiptu.