Kamasutra (lub Kama Shastra) jest jednym z trzech starożytnych indyjskich tekstów napisanych w języku sanskryckim, które opisują dopuszczalne cele życia. Poświęcona jest dążeniu do karmy, uzasadnionego celu, ale mniej wzniosłego niż cel sztuki ha (władzy), podczas gdy dążenie do dharmy (prawa moralnego) było uważane za najbardziej wartościowe.
Ponieważ tworzenie kolejnego pokolenia jest ważnym zadaniem zapewniającym stabilność społeczeństwa, wszyscy dorośli powinni znać metody jego skutecznego i przyjemnego osiągania. Zgodnie z tradycją, towarzysz Śiwy, Nandi, który podsłuchał, jak bóg kochał się ze swoją żoną Parwati i w konsekwencji został natchniony, napisał oryginalną Kamasutrę. Uczony Watsjajana zredagował tę wersję gdzieś we wczesnych wiekach naszej ery, prawdopodobnie w IV wieku. Watsjajana był ważnym komentatorem sutr, czyli aforyzmów, które Gautama Buddha podarował ludzkości za pomoc w rozwoju duchowym. Jednak wersja Watsjajany zawiera prace innych uczonych i jego własne obserwacje zgodnie z przyjętą tradycją indyjską.
Chociaż Kamasutra stała się powszechnie znana jako semipornograficzne dzieło erotyki, nie jest to jedyny temat jej treści. Akty miłosne lub zlot seksualny dzielą się na osiem różnych metod, z których każda może być wykonywana w jednej z ośmiu różnych pozycji. Istnieją zatem 64 różne sztuki miłości. Poruszana jest zarówno heteroseksualność, jak i homoseksualność, a także satysfakcja seksualna kobiet. Sekcje te mogą być postrzegane jako wzmacniające więzi między ludźmi, ponieważ zawierają szczegóły nie tylko o tym, jak stworzyć następne pokolenie, ale także o tym, jak zapewnić sobie nawzajem przyjemność i różnorodność. Pozostała część 35 rozdziałów obejmuje również metody przyciągania małżonka i jak być dobrą żoną, wśród wielu innych tematów. Wiele osób nadal przestrzega wskazań Kamasutry we współczesnym świecie.