A’isza bint Abu Bakr była córką Abu Bakra, jednego z pierwszych nawróconych na islam i bliskiego przyjaciela proroka Mahometa. Zgodnie z ówczesnym zwyczajem rodzina zaaranżowała zaręczyny A’iszy z prorokiem Mahometem, gdy miała zaledwie dziewięć lat. Ponieważ A’isza odegrała ważną rolę w osobistych sporach, które wyewoluowały na temat przywództwa społeczności muzułmańskiej po śmierci Proroka, relacje o jej życiu są bardzo zróżnicowane między większością ortodoksyjnych muzułmanów sunnickich i szyickich. Relacje sunnickie twierdzą, że małżeństwo zostało skonsumowane dopiero, gdy A’isza była starsza, podczas gdy bardziej negatywne narracje szyickie akceptują tradycję, że miała zaledwie dziewięć lat. Jednak relacje historyczne są zgodne co do tego, że związek był bliski i kochający. Uważano, że A’isza była ulubioną żoną Proroka.
A’isza odegrała aktywną rolę w życiu politycznym, a nawet wojskowym społeczności islamskiej w Medynie. Była postrzegana jako rywal Alego, zięcia Proroka przez małżeństwo z jego córką Fatimą. Zwolennicy Alego, czyli szyici, uważali Alego i jego potomków za prawowitych spadkobierców przywództwa w islamskim społeczeństwie. Z drugiej strony, sunnici, przytłaczająca większość muzułmanów na całym świecie, wierzyli, że każdy pobożny wierzący może przejąć przywództwo w społeczności. Kiedy Prorok jeszcze żył, Ali oskarżył A’iszę o cudzołóstwo po tym, jak opuściła obóz Beduinów (Beduinów) w poszukiwaniu zaginionego naszyjnika i nie udało się jej znaleźć grupy, gdy wróciła. Została uratowana przez mężczyznę o imieniu Safwan i wróciła do obozu. Rywale A’iszy, w tym Ali, skorzystali z okazji, aby nakłonić Proroka do rozwodu. Prorok stanął po stronie A’iszy, a następnie otrzymał objawienie, że cudzołóstwo musi zostać udowodnione przez naocznych świadków.
Według Ibn Ishaka który napisał życie Mahometa (najstarszą istniejącą biografię), Prorok zmarł w ramionach A’iszy w 632 roku n.e. Ojciec A’iszy, Abu Bakr, został następnie wybrany na pierwszego kalifa lub przywódcę społeczności. Chociaż zwolennicy Alego uważali, że powinien być prawowitym spadkobiercą, niechętnie zgodzili się z większością. Wierzono, że zwolennicy Alego brali udział w zabójstwie trzeciego kalifa Uthmana w 656 r. i ogłosili Alego czwartym kalifem. A’isza, siedząc na wielbłądzie, poprowadziła siły zbrojne w zaciekłej bitwie przeciwko niemu. A’isza przegrała bitwę i została zmuszona do przejścia na emeryturę do Medyny, gdzie zmarła w 678 roku n.e.