Ogdoada (dosłownie przetłumaczone z greckiego – „ósemka”) to grupa ośmiu bogów, którzy zgodnie z systemem religijnym miasta Hermopolis, położonego w środkowym Egipcie, dali początek fundamentalnej zasadzie bytu.
System religijny Hermopolis jest dość słabo zbadany, informacja pochodzi głównie z późnych tekstów pochodzących nie z samego miasta, ale z innych ośrodków religijnych. Co dziwne, główny lokalny bóg – Thot – nie wszedł do Ogdoady. Hermopolis to grecka nazwa. Wśród samych Egipcjan miasto to nazywało się Khmun (później wśród Koptów – Shmun) – w tłumaczeniu „osiem”. Ten toponim jest po prostu związany z czczoną tutaj Ogdoadą. Pojawiła się dość późno, najwyraźniej dopiero w epoce Środkowego Państwa. Możliwe, że sam kult Ogdoady powstał dopiero w tym czasie: nie jest związany z egipskimi wierzeniami ludowymi, ale jest doktryną filozoficzno-teologiczną rozwiniętą przez kapłaństwo.
Ogdoada składała się z czterech par bóstw, męskich i żeńskich. W oczach kapłanów każda heteroseksualna para uosabiała jeden z elementów, które dały początek wszechświatowi: bogowie Nun i Naunet – pierwotny ocean, Huh i Hauhet – nieskończoność przestrzeni, Kuk i Kauket – ciemność, Amon i Amaunet – niewidzialność. Męscy bogowie Ogdoady zostali przedstawieni z głowami żab, a boginie z głowami węży.
Nun i Naunet, symbole prymitywnego oceanu, są również włączone do cyklu bóstw z Memphis skupionych wokół Ptaha. Nun pojawia się jako pierwotny ocean w heliopolitańskiej doktrynie stworzenia bogów i świata. Nie sposób stwierdzić, kto od kogo zapożyczył imiona bóstw i co dokładnie się za nimi kryło. Ze względu na niedostatek źródeł trudno określić, jaki był związek między Ogdoadą a Thotem. Niejasny jest również sam proces powstawania świata i rola w nim Ogdoady. Według późniejszych danych z Teb, Ogdoada, po zakończeniu procesu tworzenia, wycofała się na wzgórze Jeme (współczesny Medinet Abu). Wszyscy jej członkowie zmarli i zostali tam pochowani. Według innych źródeł najważniejsze w teogonii i kosmogonii hermopolskiej było: po pierwsze, pojawienie się pierwotnego wzgórza z pierwotnego oceanu na miejscu Hermopolis (mitologiczna opowieść często spotykana w innych miejscach Egiptu); po drugie, pojawienie się na wzgórzu cudownego lotosu; po trzecie, narodziny z tego lotosu bożego dziecka z palcem przy ustach. Ten ostatni akt zakończył stworzenie świata i słońca; dziecko bóg urodziło innych bogów i ludzi, a ludzie pojawili się „z oczu” boga. (Podobieństwo z mitami z Heliopolis, gdzie ludzie pojawili się z łez boga Ra.)
Według innego przedstawienia teogonii Hermopolis, nie wiadomo od kogo i jak pojawiło się boskie jajo, z którego pochodził bóg Ra, który następnie stworzył innych bogów. Skorupa tego boskiego jajka jest zakopana na ziemi miasta Hermopolis.