3 lutego 1874 roku polski kardynał Mieczysław Ledóchowski został na mocy decyzji władz pruskich aresztowany i osadzony w więzieniu w Ostrowie Wielkopolskim.
Mieczysław Halka-Ledóchowski, bo tak brzmi jego pełne nazwisko urodził się 29 października 1822 roku w Górkach nieopodal Klimontowa. Jego ojcem był Józef Zachariasz, właściciel ziemski, matką zaś Rozalia z Zakrzewskich. Swoją naukę rozpoczął w Radomiu w tamtejszym gimnazjum, by po kilku latach kontynuować ją w gimnazjum w Warszawie. Następnie wstąpił do warszawskiego Seminarium Świętokrzyskiego podejmując jednocześnie studia na Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie. Ukończył je w 1847 roku z tytułem doktora obu praw.
Jeszcze podczas studiów, w 1845 roku przyjął święcenia kapłańskie. Zaraz po studiach rozpoczął pracę jako jeden z wielu dyplomatów watykańskich. Pracował między innymi w Belgii, Portugalii czy nawet w krajach Ameryki Południowej. W 1864 roku papież Pius IX uczynił Ledóchowskiego koadiutorem. Koadiutor to specjalny rodzaj biskupa, który po śmierci bądź awansie biskupa danej diecezji automatycznie staje się jego następcą. Ledóchowski został koadiutorem w diecezji poznańsko-gnieźnieńskiej.
24 kwietnia 1866 roku, pomimo licznych sprzeciwów ze strony pruskiej objął oba trony biskupie. Ledóchowski od początku objęcia urzędu starał się delikatnie ingerować w sprawy polityczne regionu, przez co zyskał sobie przychylność władz pruskich, ale z drugiej strony wręcz wrogość Polaków. Na zmianę owej ugodowej wobec Prus polityki wpłynęła dopiero polityka Kulturkampfu. W 1873 roku nie zgodził się by religia nie była nauczana po polsku, również decyzje personalne w swojej diecezji ustalał wbrew zaleceniom władz pruskich. By zamknąć Ledóchowskiemu drogę do rozprzestrzeniania swojej nauki, zamknięto wszystkie seminaria Poznaniu i Gnieźnie.
Niedługo potem sam Ledóchowski został uwięziony w Ostrowie Wielkopolskim. Incydent ten wpłynął na jego popularność wśród polskich diecezjan, a cała, tym razem pro-narodowa działalność Mieczysława była popierana przez papieża. Fakt nadania mu w 1875 roku godności kardynała tylko potwierdza jak wielkie znaczenie miała dla Jego Świątobliwości osoba Ledóchowskiego. Po kilkunastu latach zrzekł się godności metropolity, ale wciąż aktywnie wspierał wszelaki ruchy konserwatywne i ugodowe w Wielkopolsce, licząc na to, że pozwolą one na odzyskanie niepodległości. Ledóchowski zmarł 22 lipca 1902 roku w Berlinie, a od 1927 roku jego prochy znajdują się w katedrze poznańskiej.