Wojna domowa Chin, sojusz z Japonią, rządy Czang Kaj-szeka, a potem Mao Zedonga. Ostateczne proklamowanie Chińskiej Republiki Ludowej i rozwój państwa.
Po klęsce Japonii chińscy nacjonaliści i komuniści wznowili wojnę domową. W 1949 roku promowano Chińską Republikę Ludową. W 1936 roku przywódca nacjonalistów chińskich Czang Kaj-szek był zmuszony zawrzeć sojusz z komunistami, aby wspólnie walczyć z Japończykami w Mandżurii. Sojusz ten trwał do 1945 roku, kiedy to Chiny walczyły w II wojnie światowej po stronie aliantów.
Pomocy udzielały Chinom, Wielka Brytania i Stany Zjednoczone, ale po klęsce w 1945 roku Japonii, sojusz się rozpadł i w 1946 roku ponownie wybuchła wojna domowa. Kiedy nacjonaliści byli słabi i podzieleni, to komuniści Mao Zedonga mieli poparcie ludności i dużą armię. W styczniu 1949 roku zdobyli Pekin i ruszyli na południe i po pokonaniu wojsk nacjonalistów Czang Kaj-szeka przejęli władzę nad całym krajem.
W dniu 1 października 1949 roku proklamowali Chińską Republikę Ludową, ale wiele państw odmówiło jej uznania. Komuniści wprowadzili system kolektywnego rolnictwa, co oznaczało, że cała ziemia, zabudowania, były wspólną własnością mieszkańców. W każdej wsi decydowały komitety o uprawie. Jednak polepszyło się w jednej dziedzinie: woły zamieniono na traktory, które nazwano żelaznymi wołami. Wprowadzono kontrolę prasy i znacjonalizowano przemysł.