W 1727 roku Halle nad Saalą, filolog Johann Heindrich Schulze wykorzystując białą kredę i chlorek srebra uzyskał swojego rodzaju emulsję światłoczułą, na której można było odwzorować dany obraz. Odkrycie Schulze’a zainspirowało innych naukowców do stworzenia czegoś co dziś nazwiemy fotografią.
Fotografia zawdzięcza swój byt powstaniu substancji światłoczułej, która w warunkach ciemni medycznej jest zdolna do utrwalenia obrazu świetlnego. Za pierwszy obraz, fotografię uważa się widok, który stworzył Joseph-Nicephore Niecpce’a w 1826 lub 1827 roku. Do tego celu użył on wypolerowaną płytkę metalową ze związkami wytworzonymi z ropy naftowej. Tak stworzony obraz był jednak bardzo niedokładny stąd za właściwą datę powstania fotografii uznamy rok 1839, w którym to Louis Jacques Daguerre wykonał przed Akademią Francuską eksperyment działając parą jodu na wypolerowaną warstwę srebra. Powstałą w ten sposób metodę fotografii nazwano dagerotypią, a charakteryzowała się ona otrzymaniem jedynie jednego poprawnego zdjęcia. W tym samym czasie zagadnieniem fotografii zajmował się Anglik, William Henry Fox Talbot. Wykorzystał on warunki ciemni optycznej i poprzez papier powleczony warstwą srebra otrzymał on obraz negatywowy, z którego mógł wykonać niezliczoną ilość odbitek.
Proces, nazywany dziś fotografią zawdzięczamy właśnie tym dwóm osobom- Daugerrowi i Talbotowi, a techniki fotografowania rozwijały się od tego momentu w zawrotnym tempie. Warto wspomnieć, że Daguerre i Talbot mieli by bardzo utrudnione zadanie gdyby nie wynalazki poprzednich epok takie jak camera obscura. Również w Polsce fotografia dość szybko osiągnęła poziom podobny do światowego. Już w 1839 roku w Kurierze Warszawskim pojawiła się reklama firmy FRAGET oferującej aparaty do dagerotypii. Za początek przemysłu fotograficznego na ziemiach polskich uznamy rok 1887, w którym chemik Piotr Lebiedziński założył w Warszawie pierwszą fabrykę papierów fotograficznych FOTON.