3 kwietnia 1918 roku wybitny francuski wojskowy Ferdynand Foch został głównodowodzącym wojsk ententy na froncie zachodnim w I wojnie światowej.
Foch urodził się w miejscowości Tarbes we Francji. Swoją naukę rozpoczął od szkoły elementarnej w rodzimej miejscowości, następnie w gimnazjum w Rodez, na końcu w college’u jezuickim w St.Etienne. Swoją karierę wojskową rozpoczął w 1870 roku wstępując do czwartego pułku piechoty francuskiej podczas wojny francusko-pruskiej. Po działaniach militarnych zdecydował się pozostać w wojsku i tam rozwijać się zarówno mentalnie jak i fizycznie. Po kilku latach stał się swojego rodzaju instruktorem militarnym inspirując dowódców, a nawet generałów nowymi, świeżymi pomysłami na usprawnienie francuskiej armii. Jego wizja doktryny militarnej oparta była na kilku znaczących kwestiach, między innymi na tej, że sama wola podbojów stanowi 50% zwycięstwa. W dniach poprzedzających wybuch I wojny światowej Foch był dowódcą XX korpusu, który jednocześnie stanowił część drugiej armii generała de Castelnau. Na przełomie następnych 4 lat odznaczył się jako znakomity strateg posiadający zadziwiająco dobry zmysł militarny, którym przewyższał nie tylko swoich wrogów, ale niekiedy własnych podwładnych. Był również świetnym mówcą co pokazał na powojennej konferencji w Paryżu przemawiając do przedstawicieli międzynarodowych.