Wojna domowa i jej przyczyny oraz skutki.
Źródeł kryzysu libańskiego było kilka. Zasadniczą rolę odegrało tu bardzo struktura religijna kraju, na które rozkładają się podziały klanowo-rodowe, a do tego pojawienie się mocnej formacji bojowników palestyńskich., oraz charakter stosunków politycznych na Bliskim Wschodzie. Jego punktem centralnym zaś był konflikt arabsko-żydowski. W myśl Paktu Narodowego z 1943 roku władza w państwie została podzielona według religii. Prezydentem ze względu na większość chrześcijańską w państwie był chrześcijanin, a premierem zaś muzułmanin-maronita, premierem zaś muzułmanin-szyita. Z czasem jednak zmniejszyła się liczba chrześcijan, a szyici stawali się liczniejsi. Doprowadziło to do wewnętrznych napięć politycznych, a jedność stawała się bardzo krucha. Całą sytuację skomplikował napływ palestyńskich uchodźców politycznych. Byli oni skupieni w kilkunastu obozach w liczbie dwieście tysięcy w 1974 r na niespełna 3 miliony ludności Libanu. Uchodźcy szybko przejęli kontrolę nad południową częścią kraju. Stworzono państwo w państwie nazywane czasami „ Al.- Fatahlandem” z Jaserem Arafatem na czele.
Okupująca południe Libanu OWP wzmogła ataki na żydowskie osiedla w Izraelu i doprowadziło to w marcu 1978 r do zapobiegawczej interwencji Izraela. Obecność silnych bojowników palestyńskich w Libanie, którzy angażowali się w sprawy tego kraju była jedną z przyczyn wybuchu wojny domowej w kwietniu 1975r. Podstawowa linia podziału biegła między wszystkimi niemal wspólnotami. Liczne sekty, partie, klany i rody tworzyły własne siły zbrojne chcąc przejąć kontrolę nad jak największymi obszarami. Doprowadziło to do rozpadu Libanu na kilka odrębnych części kontrolowanych przez własne ośrodki decyzyjne. Bardzo istotną rolę odegrało aktywne uczestnictwo w walkach Palestyńczyków i ich współpraca z szyitami. Wszystko to komplikowało jeszcze ingerencje państw sąsiednich.
W 1976r interweniowała Syria i w tym smym roku doszło też do akcji Izraela na południu Libanu przeciwko OWP. W październiku 1976r podpisano międzynarodowe porozumienie z udziałem Libanu, OWP, Syrii, Egiptu, Arabii Saudyjskiej i Kuwejtu. Przewidywało ono wysłanie specjalnego korpusu arabskiego oraz zobowiązało OWP do wycofania się do swoich baz. Zostało ono jednak zerwane. Sytuację skomplikowało 1978r trwająca kilka miesięcy okupacja Libanu przez wojska Izraelskie, oraz ponowna interwencja Syrii. Z czasem linia podziału objęła też poszczególne formacje chrześcijan i muzułmanów, a konflikt zaczął się rozszerzać. Apogeum przypada na rok 1979, kiedy to wszyscy walczyli z wszystkimi. W dniu 6 czerwca dokonała się inwazja wojsk izraelskich pod nazwą „Pokój dla Galilei”, a pretekstem był zamach dokonany w Londynie na ambasadora Izraela.
Faktycznym zaś celem było powstrzymanie ataków palestyńczyków i odsunięcie ich od granicy oraz całkowite usunięcie z Libanu OWP. Zakończyło się to opuszczeniem OPW w końcu sierpnia 1982r Bejrutu, a wojska Izraelskie wkroczyły do zachodniej części tego miasta. Zabito prezydenta-elekta Baszkira Dżumajjila i w odwecie za zgodą ministra obrony milicja falangistowska weszła do obozu uchodźców Sabra i Sztila i dokonała masakry ludności cywilnej, a wojska izraelskie wycofały się z Bejrutu. W 1983 podpisano porozumienie o wycofaniu się wszystkich wojsk obcych z Libanu, ale zostało zerwane pod naciskiem Syrii.
Międzynarodowe siły ONZ, które weszły do tego kraju stały się celem ataków. Wysadzono ambasadę amerykańską w powietrze, a to doprowadziło do wycofania się USA. Bejrut został podzielony na część muzułmańską i chrześcijańską. W 1985 Izrael wycofał sięz Libanu pozostawiając tylko kilka oddziałów wsparcia, gdzie rozmieszczono posterunki sił pokojowych ONZ. Nie wpłynęło to na poprawę sytuacji, podpisywano porozumienia jednak nie dawały one żadnego efektu. Dopiero od 29 sierpnia z chwilą opuszczenia Libanu przez stojącego w opozycji Libanu gen Auna zaczęły stopniowo wygasać. W maju 1991 r zawarto traktat z Syrią o Braterstwie, Współpracy i Koordynacji. Powołano do tego celu organ w postaci Rady Najwyższej. W wojnie zginęło ponad osiemset tysięcy ludzi, a ponad milion poniosło rany. Ponad siedemnaście tysięcy osób zostało trwale okaleczonych. Połowa ludności została zmuszona do zmiany miejsca zamieszkania, a ponad siedemset tysięcy wyemigrowało.