Życie Rudolfa Hessa i jego działalność z Hitlerem. Charakter i motywacja do działania.
Rudolf Hess był studentem ekonomii Uniwersytetu Monachijskiego, kiedy w 1914 roku poszedł na front. Głowę miał pełną geopolitycznych teorii prof. Hanshofera. W okopach zetknął się z Adolfem Hitlerem, którego nazistowskie poglądy i czyny bojowe wywarły na nim duże wrażenie. Hess odniósł kilka ran podczas walk i nie wrócił do piechoty, został ambitnym pilotem wojskowym.
W listopadzie 1918 roku sfrustrowany przyjechał do Monachium i przeklinał powstałą Republikę Weimarską. Tęsknił za utraconym cesarstwem niemieckim. W 1920 roku odkrył narodowy socjalizm i wstąpił do NSDAP. Napisał esej pt. „Jaki powinien być człowiek, który doprowadzi Niemcy do ich dawnej wielkości”. Podobno Hitler identyfikował się z nakreślonym przez Hessa przywódcą.
W 1924 roku Hitler odnowił znajomość z Hessem podczas odsiadki za pucz monachijski i zaproponował mu stanowisko sekretarza. Pomagał w pisaniu „Mein Kampf”. Hess przedstawił Hitlerowi prof. Karla Haushofera, twórcę tezy „lebensraum”, czyli „przestrzeni życiowe”. Rudolf Hess został mianowany szefem propagandy NSDAP. Był bezkrytycznie oddany Hitlerowi.
W 1934 roku brał udział w wymordowaniu kilkuset przywódców SA, w tym szefa Ernsta Röhma. W 1935 roku podpisał antyżydowskie ustawy norymberskie, a w 1938 roku wszedł w skład tajnego gabinetu przygotowującego plany wojenne. Hitler powołał go też do elitarnej sześcioosobowej Rady Obrony Rzeszy, jedynego organu władzy legislacyjnej, jak i wykonawczej nazistowskich Niemiec. Od 1934 roku należał do gwardii Führera. Miał nieograniczony dostęp do dóbr materialnych i był osobą, której dziwactw Hitler nie zauważał, m.in. przychodził do kancelarii Rzeszy na obiady z własnym jedzeniem. Był wegetarianinem. Kiedy Hitler zwrócił mu uwagę, przestał bywać na proszonych kanclerskich obiadach. Kiedy w 1939 roku Niemcy napadły na Polskę Hess poczuł się pominięty, bo propagandę partyjną zastąpiono agitacją wojenną.
Często bywał w posiadłości Haushoferów. Zaprzyjaźnił się tam z synem profesora. Doradzali oni w 1940 roku porozumienie z Anglią, obawiając się wojny na dwa fronty, ale Hitler nie chciał słuchać. Churchill ogłosił również, że będzie walczył z Niemcami. 10 maja 1941 roku Hess poleciał do Anglii na rozmowę z księciem Hamiltonem. Pilot Ernst Udet zapewniał Berghof, że uciekinier nie doleci na messerschmitcie do Anglii, ale stało się inaczej. Hess pojawił się w Anglii w dniu, w którym bomb spadły na Londyn, ale był przekonany, że zostanie przyjęty przez Ministra Spraw Zagranicznych lub króla. Pierwszą rozmowę odbył z księciem Hamiltonem. Potwierdzono jego tożsamość przez Ivena Kirkpatricka z BBC, który go przesłuchał. Hess chciał pośredniczyć w zawarciu pokoju między Niemcami a Anglią.
Hess próbował skłócić Anglię z USA. Strona brytyjska nie podjęła żadnych negocjacji i zamknięto go w odosobnieniu, gdzie przebywał, aż do procesu Norymberskiego. Rudolfa Hessa skazano na karę dożywotniego więzienia, osadzając go w międzysojuszniczym więzieniu Spandlu. Zmarł w 1987 roku w tajemniczych okolicznością, jako ostatni pensjonariusz berlińskiej twierdzy.