9 grudnia 1987 roku to jedna z ważniejszych dat w nowożytnej historii Palestyny. Wtedy to rozpoczęła się pierwsza intifada.
Słowem intifada określa się powstania palestyńskie skierowane przeciwko Izraelowi i jego okupacji terenów zamieszkałych przez ludność arabską. „Intifada” to dosłownie otrząśnięcie się ze snu lub drżenie czy dreszcze wywołane strachem bądź chorobą. Powstania te oprócz potępiania roszczeń Żydowskich na Zachodnim Brzegu Jordanu określają także konflikty wewnętrzne jakie wybuchły między ugrupowaniami palestyńskimi. Jednym z przykładów takiego konfliktu może być różnica zdań powstała między ugrupowaniem Hamas, a zwolennikami ruchu narodowego kierowanego niegdyś przez Jasira Arafata. W dotychczasowej historii Palestyny miały miejsce dwie intifady. Pierwsza w latach 1987-1991, druga zaś w okresie od 2000 do 2004.
Pierwsze powstanie nazwane zostało Intifadą Kamieni, a jego celem był protest przeciwko izraelskiej okupacji na Zachodnim Brzegu i Strefie Gazy. Nazwa została nadana po wydarzeniach jakie miały miejsce wśród palestyńskich osiedli, gdzie młodzi bojownicy zabarykadowali się za murami i obrzucali kamieniami izraelskie posterunki. Całym przedsięwzięciem kierowali przywódcy religijni z tamtejszego Centrum Islamskiego, ugrupowania powstałego w latach 70tych w Gazie. Wtedy też po raz pierwszy jako zbrojny, radykalny odłam wystąpił Hamas. Mówi się, że bezpośrednią przyczyną wybuchu intifady był wypadek samochodowy z 8 grudnia, podczas którego kierowca izraelskiej ciężarówki zabił Palestyńczyka. Gdy wybuchło powstanie, izraelscy żołnierze dostali pozwolenie na użycie ostrej amunicji co tylko podburzyło Palestyńczyków.
W lecie 1988 roku powstało Zjednoczone Narodowe Kierownictwo Powstania, które miało owym powstaniem kierować. Zasiedli w nim przedstawiciele wszystkich ugrupowań palestyńskich w tym tych najbardziej radykalnych jak Hamas. W odpowiedzi na to Izraelici zamknęli wszystkie szkoły palestyńskie, miały miejsce masowe aresztowania i egzekucje, a domy arabskich aktywistów były niszczone buldożerami. Przez niemal rok od sierpnia 1988 do czerwca 1989 w starciach ulicznych poległo 574 Palestyńczyków, a liczby te wciąż wzrastały. Od wybuchu powstania w 1987 roku zginęło łącznie 1225 muzułmanów i zburzono niemal 2 tysiące palestyńskich domów.