Pogorszenie sytuacji Polski, powołanie Komitetu Obrony Robotników i jego wpływ na losy Polski.
Od 1975 roku sytuacja gospodarcza Polski pogarszała się i zaczynało to być widoczne. Rynek stawał się mniej zrównoważony. Znowu chciano poprawiać sytuację podwyższeniem cen. Kiedy podwyższono ceny cukru i mięsa w 1976 roku znowu doszło do wystąpień robotniczych w Radomiu w Ursusie, Płocku i innych miejscowości. Przy pomocy MO i ZOMO wstrzymywano wybuchy niezadowolenia, ale wycofano planowaną podwyżkę. Jednak ostro zmierzano do rozprawienia się z protestującymi robotnikami szczególnie w Radomiu. I wtedy dla obrony zagrożonych represjami robotników powstał Komitet Obrony Robotników (KOR), którego prekursorem był Klub Krzywego Koła, a potem Klub Poszukiwaczy Sprzeczności.
23 września 1976 roku KOR wystosował „Apel do społeczności i władz PRL”. Zadania KOR zostały zdefiniowane w oświadczeniu z 29 września 1977 roku i były to: 1) walka z represjami stosowanymi z powodów politycznych, światopoglądowych, wyznaniowych, rasowych i udzielanie pomocy ludziom z tych powodów prześladowanym; 2) walka o łamanie praworządności i pomoc pokrzywdzonym; 3) walka o instytucjonalne zabezpieczenie praw i wolności obywatelskich; 4) popieranie i obrona praw wszelkich inicjatyw społecznych, zmierzających do realizacji praw człowieka i obywatela.
Do pierwszych członków KOR należeli Jerzy Andrzejewski, St. Barańczak, Mirosław Chojecki, Ludwik Cohn, Jacek Kuroń, Edward Lipiński, Jan Józef Lipski, Antoni Macierewicz, Adam Michnik, Halina Mikołajska, Piotr Naimski, Antoni Pajdak, Józef Rybicki, Aniela Steinsbergowa, Andrzej Szczypiorski, ks. Jan Zieja, Wojciech Ziembiński. Rozpoczęto też wydawanie niezależnego pisma „Biuletyn Informacyjny”. W KOR duże wpływy miała orientacja socjaldemokratyczna. Powstanie KOR oraz działanie kościoła zmierzające w tym samym kierunku były zapowiedziami tego, co stało się w stanie wojennym.