Doktor Martin Luther King zapisał się w historii świata złotymi zgłoskami w najlepszym tego słowa znaczeniu. Był osobą, która swoje życie poświeciła walce o równouprawnienie i zniesienie dyskryminacji rasowej. Dzięki niemu mały prowincjonalny klasztor baptystyczny w amerykańskiej miejscowości Montgomery, którego był pastorem, stał się znany na całym świecie.
Montgomery to dawna stolica stanu Alabama, który w latach 50-tych i 60-tych słynął z dyskryminacji szczególnie czarnoskórych mieszkańców. Słynny przypadek niejakiej Rosy Parks mający miejsce 1 grudnia 1955r, kiedy to odmówiła przejścia na tylnie miejsce w miejskim autobusie, za co została aresztowana, spowodował, że wokół problemu czarnych obywateli rozpętała się burza, nie tylko słowna. Rozpoczęło się od wielomiesięcznego bojkotu transportu miejskiego, któremu przez rok (1955-56) przewodniczył King. Stosował on znaną dziś wśród politologów taktykę tak zwanego biernego oporu, polegającą na sprzeciwie, ale bez używania siły fizycznej. Znana była również taktyka zajmowania przez czarnych miejsc przeznaczonych dla białych studentów. Wszystko to miało na celu pokazanie, że każdy człowiek jest równy i ma takie same prawa niezależnie od koloru skóry.
Mając zaledwie 24 lata Martin Luther King został pastorem baptystycznym w kościele przy Dexter Avenue. Swoje kazania opierał głównie na sukcesach i porażkach innych ruchów podobnie jak on walczących o prawa czarnoskórych. Jego kazania z dnia na dzień zyskiwały nowych słuchaczy, a niepisany ruch o równouprawnienie rósł w siłę. Pewnego dnia, pod dom pastora została nawet podłożona bomba, mająca skłonić go do zaprzestania swoich nauk. W 1957 roku z inicjatywy Kinga powstała Southern Cristian Leadership Conference. Charakteryzowała się ona tym, że walkę o swoje prawa toczyła na drodze autorytetów moralnych, a nie przemocy, co niektórzy uważali za błąd. Od początku lat 60-tych King był podsłuchiwany przez FBI, gdyż obawiali się oni, że do jego ruchu mogli przeniknąć komuniści. Wkrótce okazało się, że takowych nie ma i zaprzestano prowadzenia podsłuchu. King uważał, że w Alabamie działa rasistowski system segregacji rasowej znany jako „prawa Jima Crowa”, który był filozofią bardzo agresywną dla jego przeciwników. Kładł więc duży nacisk na nieużywanie przemocy isiły fizycznej. Pomagał mu w tym znany wtedy pacyfista A.J.Muste, z którym King starał się ukazać światu jak poniżani są jego czarni bracia. Masowe relacje w mediach, obrazujące dramat dyskryminowanych mężczyzn i kobiet spowodowały, że większość amerykanów stanęła po stronie protestujących. Martin Luther King przewodził każdym większym protestem, a sposób w jaki dobierał miejsca owych protestów był znakomity. Wybierał on miejsca, gdzie większość polityków optowała za zniesieniem segregacji rasowej. Starał się on również poprzez kazania i przemówienia pozyskać nowych zwolenników dla swojej sprawy. Wystąpienia takie miały miejsce nie tylko w Montgomery. Jednym z najsłynniejszych stało się to z Birmingham z 1963 roku, po którym administracja urzędującego wtedy prezydenta Kennedy’ego zajęła się sprawą czarnoskórych obywateli USA. W tym samym dniu poprowadził on historyczny marsz na Waszyngton, w którym wzięło udział około 250 tysięcy osób, zarówno czarnych jak i białych. Rok później bo w 1964 otrzymał pokojową nagrodę Nobla. Martin Luther King został zastrzelony w Memphis 4 kwietnia 1968 roku przez Jamesa Earl’a Raya, który dzień wcześniej uciekł z więzienia stanowego.