W 1830 roku na tronie Francji zasiadł Ludwik Filip I pochodzący z dynastii orleańskiej. Jego rządy jednak spowodowały duże niezadowolenie w kraju, a sam król został obalony na drodze rewolucji lutowej w 1848 roku. Niedługo potem proklamowano II Republikę francuską, na której czele stanął Ludwik Napoleon Bonaparte, krewny Napoleona I. W 1852 roku proklamował na ziemiach francuskich cesarstwo, a sam określił się mianem cesarza likwidując jakiekolwiek znaczenie systemu parlamentarnego. Jak nie trudno się domyśleć szybko pojawiła się opozycja, która starała się przywrócić ów system i stworzyć III republikę francuską.
Republika została proklamowana 4 września 1870 roku i przetrwała aż 70 lat do okresu gdy Niemcy, podczas II wojny światowej zaanektowali Francję. Już na początku istnienia Republika miała wielu przeciwników, stąd w 1871 roku rządowi Wersalskiemu przeciwstawiła się Komuna Paryska, ale dość szybko i krwawo została stłumiona. Prezydentem III Republiki został Louis Adolphe Thiers sprawujący wcześniej urząd szefa rządu. Już w pierwszych dniach postarał się o spłatę 5 miliardów swojego rodzaju wojennej kontrybucji, od której Niemcy uzależnili wycofanie swoich wojsk z terenów francuskich. Republika pod rządami Thiers’a rosła w siłę, co spowodowało spisanie w 1875 roku konstytucji, która dała prezydentowi praktycznie nieograniczone możliwości. Dodatkowo hymnem narodowym stała się „Marsylianka”, a świętem narodowym dzień zburzenia Bastylii tj. 14 lipca. Również w gospodarce Francja zaczęła odnosić znaczące sukcesy. Sama produkcja przemysłowa przekroczyła połowę dotychczasowej produkcji globalnej. Powstał przemysł metalurgiczny, samochodowy czy tekstylny.
W 1889 roku w sto lat po rewolucji francuskiej urządzono w Paryżu wystawy światowe. Po pierwszej takiej wystawie postawiono we Francji ażurową konstrukcję inżyniera Gustawa Eiffla, która po dziś dzień stanowi symbol tego zachodnioeuropejskiego kraju. Rozkwitało również życie artystyczne i kulturalne, głównymi trendami panującymi w sztuce stały się impresjonizm i secesja. Również w kwestii podbojów kolonialnych Francja utrwalała swoje dotychczasowe panowanie w krajach takich jak Algieria, Maroko, Tunezja, Madagaskar i zdobyła kilka krajów afrykańskich typu Mauretania, Senegal czy Kongo. Na końcu XIX wieku i na początku XX rosła wspólna nienawiść między Francją a Niemcami, która poprzez podpisanie wrogich dla drugiego kraju Trójprzymierza i Trójporozumienia doprowadziła do wybuchu I wojny światowej.