4 grudnia 1926 roku Roman Dmowski utworzył w Polsce organizację polityczną Obozu Narodowego. Nazwana została Obozem Wielkiej Polski
OWP powstało podczas inauguracyjnego zjazdu, który miał miejsce w Poznaniu głównie dzięki członkom Związku Ludowo-Narodowego i innych działaczy prawicowych. Głównym celem założycieli OWP było zjednoczenie antysanacyjnych ugrupowań politycznych, jak również próbę oddziaływania na społeczeństwo w duchu idei narodowej. Największą popularność zyskał w środowiskach studentów czy przedstawicieli klasy średniej. OWP miał stanowić strukturę ponadpartyjną, nie angażując się w spory polityczne i partyjne. Organizacja największe wpływy posiadała w Wielkopolsce, Pomorzu czy na Śląsku. Organem naczelnym organizacji była Wielka Rada, w której skład wchodzili Roman Dmowski, Tadeusz Bielecki czy Roman Rybarski. Organizacja posiadała również swoje symbole : piaskowe koszule czy granatowe spodnie i berety. Dosyć znaczące było też rzymskie pozdrowienie, które stało się wizytówką OWP. Roman Dmowski, jako jeden z głównych działaczy opracował szereg broszur, w których zawarty został program OWP. W skrócie zawierał on koncepcję stworzenia narodowego państwa polskiego, które realizowałoby interesy jedynie narodu polskiego. Działacze OWP walczyli również z narastającą dominacją Żydów w gospodarce postulując całkowite wyłączenie tej nacji z życia społecznego. Dostrzegano też niebezpieczeństwo rosnącej w liczby mniejszości niemieckiej i zagrożenia militarnego wynikającego z Niemiec właśnie. Jak większość organizacji związanych z obozem narodowym OWP silnie akcentowała swoją przynależność do religii katolickiej. Postulowano, że Polska powinna być państwem wyznaniowym, tolerującym inne religię ale pełnię praw pozostawiającym jedynie wyznawcom chrześcijaństwa. W sprawach gospodarczych w organizacji ścierały się dwie koncepcje : wolnorynkowa i liberalna oraz korporacyjna.
Wkrótce OWP wyrósł na największy i najsilniejszy ruch polityczny w Polsce, liczył niemal 300 tysięcy członków. Nie udało mu się jednak osiągnąć zamierzonego celu, którym było zjednoczenie całej prawicy. Niedługo potem władze sanacyjne, uważające rozwijający się ruch prawicowy za zagrożenie rozpoczęły szerokie represje, które dotknęły również wielu członków OWP. W 1933 roku OWP zostało całkowicie rozwiązane.