Borodino to miejscowość, która znajduje się dziś na terenie Rosji. W początku XIX wieku stała się miejscem batalii pomiędzy dwoma znakomitymi wodzami: Michaiłem Kutuzowem i Napoleonem Bonaparte. Przez dwa dni od 5 do 7 września 1812 roku toczyły się tam zacięte walki, które były częścią tak zwanej kampanii rosyjskiej Napoleona.
Na tereny Rosji wojska francuskie dotarły już w czerwcu 1812 roku licząc niemal pół miliona żołnierzy. Do pierwszej potyczki doszło jednak dopiero we wrześniu kiedy to dowództwo nad armią carską przejął Michaił Kutuzow, Książe smoleński i feldmarszałek. To on zadecydował, by z Francuzami stoczyć bitwę pod Borodino właśnie, gdzie znajdowały się liczne fortyfikacje polowe, a i ukształtowanie terenu sprzyjało obronie. Rankiem 5 września Napoleon i ok. 125 tysięcy jego żołnierzy rozpoczęli atak na przyczółki wroga. Jego armia zaatakowała zarówno trzon armii rosyjskiej jak i podeszła od flanki zdobywając wiesz Uticę. Zadanie zdobycia Uticy Napoleon powierzył V Armii polskiej pod dowództwem Józefa Poniatowskiego, Naczelnego Wodza Wojsk Polskich Księstwa Warszawskiego. Przez niemal całą dobę Poniatowski i jego żołnierze bezskutecznie próbowali zdobyć mocno obsadzone artylerią wzgórze w Uticy, które zdobyte, stanowić miało wspaniały punkt strategiczny. Wzgórze w nocy z 5 na 6 września zostało jednak zdobyte, ale walki pod Borodino trwały nadal. Silnie zmotywowana i dobrze wyszkolona armia francuska nie potrafiła stawić czoła napierającym coraz mocniej Rosjanom toteż Borodino zostało zdobyte już w pierwszym uderzeniu wojsk Kutuzowa.
Francuzi zdołali jednak stoczyć zwycięski bój o teren, na którym znajdowało się niemal 200 dział wroga. Ponieważ straty były ogromne po obu stronach (sami Francuzi stracili ok.7 tysięcy ludzi) Napoleon nie zdecydował się na wysłanie do ataku Gwardii, która mogłaby rozstrzygnąć bitwę na jego korzyść. Wykonał za to ruch, który dosłownie otworzył mu drogę do samej Moskwy, postanowił czekać, aż walki wygasną i armia carska podbudowana zwycięstwem zacznie wycofywać się w głąb kraju chcąc tym samym bronić innych ważnych miejscowości. Ten strategiczny błąd Kutuzowa wkrótce odbił się na całej Rosji zajęciem Moskwy przez Napoleona 14 września 1812 roku. Wkrótce jednak chęć całkowitego rozgromienia Rosjan pod Moskwą okazała się obsesją Napoleona co powoli doprowadziło do jego klęski w tej kampanii, a potem do całkowitego upadku tego znakomitego wodza.