20 sierpnia 1977 roku z przylądka Canaveral w Stanach Zjednoczonych wystartowała rakieta kosmiczna o nazwie Titan. Miała ona na swoim pokładzie sondę kosmiczną Voyager II, która stała się jedną z pierwszych badających zewnętrzne planety naszego układu słonecznego.
Początkowo sonda miała nosić nazwę Mariner 12 i miała kontynuować program badania planet zapoczątkowany w 1962 roku. Ostatecznie jednak zastosowano nazwę Voyager II, a zakres badania rozszerzono na wspomniane wcześniej planety zewnętrzne czyli Jowisz, Saturn, Uran i Neptun. Misja Voyagera miała skończyć się z chwilą zbadania Saturna jednak dzięki heroicznym inżynierów i programistów sonda była na tyle sprawna by zbadać wszystkie 4 planety. Sonda wykonała wiele zdjęć i analiz, które okazały się być bardzo przydatne dla późniejszych badań. W Lipcu 1979 roku minęła Jowisza odkrywając na nim aktywność wulkaniczną, o której przedtem nic nie mówiono. Dwa lata później sonda znalazła się nieopodal Saturna i przy robieniu zdjęć zostały odkryte burze z dużymi wyładowaniami znajdujące się na pierścieniach planety. Te i inne materiały dostarczone na ziemię przez Voyagera 2 zapoczątkowały masowe loty badające zewnętrze planety układu słonecznego. Bezpośrednimi następcami Voyagera stały się sondy takie jak Galileo czy Cassini-Huygens. Cały program Voyager przyniósł korzyści o wiele większe niż oczekiwane i dostarczył masę przydatnych informacji o dwóch gazowych gigantach jakimi są Jowisz i Saturn. Dodatkowo sonda Voyager I w 1990 roku pokonał inną o nazwie Pioneer 10 w wyścigu o najdalej wysunięty sztuczny obiekt w kosmosie.
