Państwo Wielkomorawskie, które obejmowało w początkowej fazie swego istnienia dorzecze Morawy, dolnego Wagu i Nitry powstało, gdy około roku 830 Mojmir, wódz jednego z plemion morawskich, zjednoczył te plemiona. Nowe państwo przez pewien czas nadal uznawało zwierzchność królów frankijskich. Od 846 r. – po śmierci Mojmira – państwem zaczął władać jego synowiec – Rościsław. Chciał wyrwać się spod wpływów frankijskich, co zaniepokoiło Ludwika Niemieckiego, który w 855 wyruszył na wyprawę przeciwko władcy wielkomorawskiemu. Zakończyła się ona klęską najeźdźców, a skutkiem tego było zdobycie całkowitej niezależności.
Rościsław popierał chrystianizację swojego kraju. W roku 862 zwrócił się do cesarza bizantyjskiego – Michała III z prośbą o przysłanie misjonarzy władających językiem słowiańskim. Misję zlecono dwóm mnichom Konstantemu, bardziej znanemu pod zakonnym imieniem Cyryla i Metodemu. Zabrali oni ze sobą słowiański przekład Pisma Świętego napisany wynalezionym przez Konstantego alfabetem – głagolicą.
U schyłku IX wieku państwo przeżywało kryzys wywołany zatargiem z monarchią karolińską. Oprócz tego Rościsław popadł w konflikt ze swym siostrzeńcem – Świętopełkiem i został przez niego wydany w ręce Bawarów. Skazano go na karę śmierci, lecz uzyskał jej zamianę na oślepienie i dożywotnie zamknięcie w klasztorze. W związku z tymi wydarzeniami Morawy znowu znalazły się pod zwierzchnictwem karolińskim. W tym czasie Słowianie panońscy uprosili Rzym o skierowanie do nich Metodego – już jako arcybiskupa. To życzenie zostało rozpatrzone pomyślnie, lecz wybuchł konflikt z episkopatem bawarskim, który pozbawił Metodego wolności zamykając w jednym z zachodnich klasztorów.
W roku 871 wybuchło tam powstanie przeciwko rządom obcych namiestników. Do powstańców przyłączył się także Świętopełk. Morawy ponownie odzyskały niepodległość (874) a za nowego władcę uznano Świętopełka. Taka zmiana sytuacji skłoniła Rzym do interwencji w sprawie uwięzionego Metodego. Przywrócono mu wolność i pozwolono kontynuować swoją pracę. Niestety długa nieobecność i posądzenia o herezje znacznie osłabiły jego pozycję. Po zgonie Metodego jego wyznawcy musieli opuścić Morawy, a w tamtejszym kościele zapanował obrządek łaciński.
Państwo Wielkomorawskie opanowało cały Śląsk i zapanowało nad krajem Wiślan. Spokój jego obywateli zachwiało pojawienie się nad Dunajem Węgrów, którzy organizowali liczne najazdy łupieskie. Byli od roku 892 sprzymierzeńcami Niemców w walce ze Świętopełkiem, lecz książę potrafił sobie z nimi poradzić. Natomiast po jego zgonie (895) spory o władzę wśród spadkobierców osłabiły państwo, które dłużej nie potrafiło opierać się Węgrom. Państwo Wielkomorawskie upadło w roku 906 w wyniku przegranej kampanii wojennej.
Najeźdźcom nie udało się jednak opanować wszystkich ziem wchodzących w skład Państwa Wielkomorawskiego. Niezależność odzyskały plemiona czeskie, którzy – wykorzystując chwilowe osłabienie Węgier po klęsce w 955 r. zajęli Morawy i Słowację, a ponadto weszli w posiadanie Śląska i kraju Wiślan. Dzięki takim terytoriom nowe państwo, w którym panowała dynastia Przemyślidów stało się jednym z najpotężniejszych na Słowiańszczyźnie.