Biskupin położony jest w województwie bydgoskim w północno-zachodniej Polsce. Jest to ufortyfikowana osada z wczesnej epoki żelaza, należąca do późnej kultury łużyckiej, datowana na około 750-550 p.n.e. Biskupin to najbardziej znane stanowisko archeologiczne w kraju, zarówno w Polsce, jak i poza nią.
Osada w Biskupinie znajdowała się na wyspie, bronionej przez drewniane falochrony i umocnione wałami z drewnianych przegródek wypełnionych ziemią i kamieniami. Wały ziemne były zwykle budowane na fundamencie z belek i zabezpieczane pionowymi palami. Bramy do osady stanowiły ważną część fortyfikacji, a główną cechą każdej z nich było podejście, które było wyłożone z obu stron masywnymi murami palisadowymi i prawdopodobnie zakryte od góry.
Osada wewnątrz zbudowana została według planu, z regularną siecią ulic i ciągów komunikacyjnych. Główną arterią była ulica prowadząca wokół wałów obronnych, a prostopadłych do głównej arterii było jedenaście równoległych ulic. W pobliżu każdej bramy znajdował się mały plac. Osada składała się ze 104-106 prostokątnych drewnianych domów ułożonych w regularny układ ulic, które mogły pomieścić do 1000 osób. Każde wnętrze domu zostało podzielone na dwie części, z wejściem pełniącym funkcje gospodarcze.
Wykopy w Biskupinie
Grodzisko Biskupin zostało założone w 1933 r., a wykopaliska rozpoczęto w 1934 r. Badaniami terenowymi kierowali Józef Kostrzewski i Zdzisław Rajewski. Wykopaliska prowadzono w latach 1934-1939, a gdy wznowiono je w 1946 roku po II wojnie światowej, kontynuowano do lat sześćdziesiątych XX wieku. Udział wzięli specjaliści z dyscyplin uzupełniających: badania gruntów i geologii, analizy palno-logiczne, botaniczno-dendrologiczne oraz badania etnograficzne architektury biskupińskiej. Dokumentacja fotograficzna miejsca była bardzo ważna. Wojciech Kocka rozwinął technikę robienia zdjęć z małego balonu, a próby wykonania kolorowych fotografii były bardzo udane już w 1939 roku.

Badania w Biskupinie to ogromny postęp w polskich badaniach archeologicznych. Było naprawdę kompleksowe, dzięki współpracy ze specjalistami z innych dyscyplin. Współpraca ta charakteryzowała się prawdziwym partnerstwem i doprowadziła do opracowania nowych metod wydobycia. Nie bez znaczenia była również duża skala badań. Po II wojnie światowej Biskupin był miejscem zajęć praktycznych z metod wykopaliskowych dla studentów archeologii, historii i historii sztuki. Dzięki temu znakomita większość ówczesnych studentów zdobywała doświadczenia archeologiczne w Biskupinie. Biskupin to obecnie znany skansen archeologiczny. Było i nadal jest ważnym ośrodkiem archeologii eksperymentalnej, zwłaszcza w budownictwie, uprawie roli, przygotowywaniu żywności, obróbce kamienia i krzemienia, obróbce poroża i kości, obróbce drewna i wełny, obróbce gliny i pozyskiwaniu smoły.