Nieudana próba blokady i osiągnięcia korzyści przez Stalina i jego wojska. Zwycięstwo Zachodu i podział Berlina.
20 czerwca 1948 roku alianci wprowadzili na zachodnich terenach Niemiec nową walutę – markę. Wobec takiego faktu Stalin zdał sobie sprawę, że silna niemiecka waluta wyprze słaby, niemiecki pieniądz w strefie radzieckiej. Dlatego też cztery dni później ZSRR przeprowadził we własnej strefie podobną reformę walutową i odciął zachodnie sektory Berlina, które leżały w głębi radzieckiej strefy od lądowego połączenia z resztą świata.
Dopóki Francja nie zdecydowała się na scalenie swej strefy z brytyjską i amerykańską, Stalin miał nadzieję, że blokada będzie argumentem przetargowym w jego staraniach o niedopuszczenie do utworzenia silnego państwa niemieckiego pod patronatem Zachodu. Jednak plan ten nie wypalił, gdy mocarstwa zachodnie uruchomiły most powietrzny.
Przez niemal rok zaopatrywano tą drogą Berlin w żywność, paliwo i lekarstwa. Stalin wiedział, że przegrał, a zaatakowanie zachodnich samolotów oznaczałoby wojnę. Ponadto państwa zachodnie pozbawiły go karty przetargowej. Sama blokada, która była próbą zniewolenia głodem mieszkańców Berlina podkopywała wizerunek Stalina.
W maju 1949 r. została odwołana. Konferencja między Wschodem i Zachodem uwidoczniła odgraniczenia jakim podlegał ZSRR wobec przewagi lotnictwa i monopolu nuklearnego Zachodu. Stalin nie mógł użyć swych przeważających liczebnie wojsk lądowych przeciw Berlinowi by zmusić Zachód do wszczęcia targów, bo ten ostatni dysponował potężnym lotnictwem i bronią atomową, pozwalającymi niszczyć rosyjskie miasta.