Napoleon Bonaparte. Przez jednych uważany za wybitnego stratega i dowódcę, przez innych za tyrana i despotę. W latach 1798-1815 stał na czele armii francuskiej toczącej tak zwane wojny napoleońskie. Jednym z wielkich zwycięstw Napoleona była bitwa pod Dreznem.
Toczyła się ona na przełomie dwóch dni, 26 i 27 sierpnia 1813 roku. Naprzeciwko siebie stanęły armia dowodzona przez Napoleona i tak zwana Armia Czeska złożona z żołnierzy austriackich, rosyjskich i pruskich. Na czele, tak złożonej koalicji anty napoleońskiej stał feldmarszałek Karl Philipp Schwarzenberg. Armia koalicji w sierpniu 1813 roku rozpoczęła marsz na Drezno chcąc wykorzystać zaangażowanie Napoleona w walkę z armią śląską. Bonaparte przewidział jednak taki ruch wroga i zlecił obronę Drezna innej armii, złożonej z 40 tysięcy żołnierzy, która dowodzona była przez jednego z najlepszych dowódców, Laurenta de Gouvion Saint-Cyr’a. Napór koalicji był jednak zbyt silny, stąd Napoleon wycofał część swoich wojsk i ruszył na Drezno jednocześnie wysyłając inną armię na tyły wroga. Już rankiem 26 sierpnia sprzymierzone siły Schwarzenberga uderzyły na miasto, kiedy jednak pojawiła się gwardia francuska przerwały natarcie. Francuzi odczekali jeden dzień i rozpoczęli swój atak 27 sierpnia atakując w samo centrum wojsk wroga, jak i w ich skrzydła. Lewe skrzydło Armii Czeskiej poddało się praktycznie bez walki, prawe zaś, dowodzone przez samego Schwarzenberga zacięcie broniło swojej pozycji. Kiedy jednak feldmarszałek dowiedział się o drugiej armii maszerującej w ich stronę, wydał o godzinie 17 rozkaz do ewakuacji, obawiając się otoczenia i poniesienia dużych strat. Wojska koalicji straciły w bitwie pod Dreznem 25.000 ludzi przy 9.000 po stronie armii napoleona. Po raz kolejny zmysł strategiczny i niebanalne umiejętności dowódcze Napoleona doprowadziły go do zwycięstwa nad liczebniejszym wrogiem.